ابزار فال حافظ

عشق آدم را داغ میکند ودوست داشتن آدم را پخته میکند هرداغی یک روز سرد میشود ولی هیچ پخته ای دیگر خام نمیشود

باکسی زندگی کن که مجبور نباشی یک عمر برای راضی نگهداشتنش فیلم بازی کنی

دوره دوره آدمهای است که همخواب هم میشوند ولی خواب هم را نمی بینند

خداوندا به مذهبی ها بفهمان که مذهب اگر پیش از مرگ بکار نیاید پس از مرگ به هیچ کار نخواهد آمد(دکتر شریعتی)

آن اندازه که ما خود را فریب می دهیم وگمراه می کنیم هیچ دشمنی نمی تواند

وقتی سکوت خدا را در برابر رازو نیاز دیده ای نگو خدا با من قهر است اوبه تمام کاينات فرمان سکوت داده  تا حرف دلت را بشنود پس حرف دلت را به او بگو..........

الهی به حق ماه قشنگ رمضان  :                     هیچ کدام ازآرزوهایتان آرزو نماند

از کسانی که از من متنفرند سپاس

آنان مرا قوی تر می کنند

از کسانی که مرا دوست دارند ممنونم

آنان قلب مرا بزرگتر می کنند

از کسانی که مرا ترک می کنند متشکرم

آنان به من می آموزند هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست

از کسانی که بامن می مانند سپاسگذارم آنان به من معنی دوست واقعی را نشان می دهند

گرگها همیشه زوزه نمی کشند........

گاهی هم می گویند دوستت دارم..............

و زودتر از آنکه بفهمی بره ای........

می درند خاطراتت را.....

وتو می مانی با تنی که بوی گرگ گرفته...................

این پسر دار وندار مصطفاست     بس نمک داردنمکدان خداست

آیت الکرسی برایش خوانده اند        ماه را دور سرش گردانده اند

تا خدا هست وخدایی می کند         مجتبی مشگل گشایی می کند

        میلاد کریمه اهل بیت وغریب مدینه                امام حسن مجتبی ع بر مسلمین جهان مبارک باد

گناه

عمل به آن:        مانع استجابت دعا

اثر آن :      پراکندن اعمال خیر چون غبار

ترک آن:     عبادت حقیقی (اصل دین)

عالم محضر خداست         در محضر خدا گناه نکنید

خداوند می فرماید سوره نور آیه 30و 31

ای پیغمبر مردان مومن را بگو که چشمان خود را از نگاه به نا محرم بپوشانند.....وبه زنان مومن هم بگو تاچشمان خود را از مردان نا محرم بپوشانند وناموسشان را محفوظ دارندونیز زینت وآرایش خود را جز آنچه از آن آشکار است آشکار نسازند

خوب می دانم بی تو غریبم.روزها چه بی خبر می گذرند انگار به من به تو وخاطره های مان اعتنایی نمی کنند بدون تو از زمستان مینویسم وتوی گلدانهای دلم آرزوی همیشه کال را می نشانم خوب می دانم بدون تو کسی حال دفترم را نمی پرسد واز میان شالیزارهای نگاهم رد نمیشود خوب می دانم کسی مثل تو به پروانه های خیالم سلام نمیکند کاش می توانستم تک بیت قشنگی برایت بنویسم که بوی صداقت بدهد کاش می توانستم لحضه های شاعرانه را برایت قاب کنم من به اندازه بی کرانه آسمانها به مهربانیت معتقدم معتقد................

کلاغ سیاه قصه ما یه قلبی داشت بلوری ولی هیچ کس عاشق اون نبود حتی کرکسها هم او را به تمسخر وخنده می گرفتند گاهی فکر میکرد کاش دلی همرنگ شب داشت وپرهایی به زیبایی برف ولی به خودش کنایه می زد که این چه حرفیست........وبالاخره یک روز طاوس به او لبخند زد

اندیشه طلایی امکانات نقره ای نتایج برنزی ولی هیچ حد نصابی در هیچ جایی برایم ثبت نشد ودر هیچ جایی نامی از من برده نشد اول فکر کردم آدمها درست قضاوت نمیکنند ولی وقتی به پایان خط که رسیدم فهمیدم که داوری آنها درست بوده است خواستم این بار تلاش کنم شاید نفر اول یا دوم شوم  ولی گفتند مسابقات زندگی فقط یک با ر برگزار میشود  وتو فرصت را از دست داده ای

حالا ایستاده ام ومسابقه دیگران را تماشا میکنم

گاهی یک در   از شادی بسته میشود در دیگری باز میشه   اما گاهی ما اون قدر به در بسته نگاه میکنیم که متوجه بازشدن در دوم نمیشویم

دریا گرسنه شد   گاز زد کویر را  آن قدر که تکه تکه شد  آسمان دلش تنگ بود   دریا را سر کشید کویر    کویر ماند     دریا سیر    و آسمان بی غم ........

آن وقت که می توانستم نمی دانستم

اما حالا  که      می دانم    نمی توانم

اگر مثل ابر باشی به راحتی گل آلود وکثیف وآشفته میشوی پس سعی کن مثل دریا باشی بخشنده ومهربان تا هیچ کس وهیچ چیز نتونه تو رو آلوده وآشفته بکنه

وقتی خدا با ماست دشمن هرچه قدر سیاهی لشکر داشته باشه تنهاست

زندگی منهای خدا تکرار بی روح روزها و هفته هاست

همیشه تو آسمون از یک ارتفاع به بعد دیگه هیچ ابری وجود نداره  پس هر وقت دلت ابری شد با ابرها نجنگ فقط کمی اوج بگیر

زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید                                                               ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود

برای هزارومین بار پرسید تا حالا شده من دلتو بشکنم ومن هم برای هزارومین باربه دروغ گفتم نه هیچ وقت .... تا مبادا دلش بشکنه

افتاده گی آموز اگر طالب فیضی    هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

یادش بخیر قدیما دروغ گو دشمن خدا بود

گر برنفس خود امیری مردی      گر بر دگران خرده نگیری مردی

مردی نبود فتاده را پای زدن       گر ذست فتاده ای بگیری مردی

حالا چقدر مردی؟

دوستان عیب کنند که چرا دل به تو دادم   باید اول ز توپرسید که چنین خوب چرایی

صدبار بدی کردی و دیدی ثمرش را   نیکی چه بدی کرد نکردی تویکبار

رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس     گویی ولی شناسان رفتن ازین ولایت

یاران این زمانه همچون گل انارند       از دور جلوه دارند نزدیک بو ندارند

چون تو با بد بد کنی پس فرق چیست

هرکسی از ضن خود شد یار من        در درون خود نجست اسرار من

توکه نوشم نهی نیشم چرایی      توکه یارم نهی پیشم چرایی

توکه مرهم نهی زخم دلم را          نمک پاش دل ریشم چرایی

دوستی با هرکه کردم خصم مادرزاد شد      آشیان هرجا گزیدم لانه صیاد شد

آن رفیقی که با خون وجگر پروردمش           وقت مردن برسر دار آمدوجلاد شد

اینجا همه شکل سنگ دارند         یک صورت وهفت رنگ دارند